Subject:
Re: [st-pti] mi i mnie
From:
"Piotr W. Fuglewicz" ####@####.####
Date:
31 Jan 2012 17:55:16 +0000
Message-Id: <4F282AE6.5040002@tip.net.pl>
Podtrzymuję oczywiście opinię, którą zacytowała Pani z naszej poradni.
Ogólnie biorąc, celownikowe /mi/ występuje tylko w pozycjach
nieakcentowanych, w akcentowanych powinno pojawiać się /mnie/.
Współcześnie jednak obserwujemy, że /mi/ wypiera z celownika formę
/mnie/, a ta ostatnia ogranicza swój zakres do dopełniacza, biernika i
miejscownika. W wyniku tej zmiany system gramatyczny polszczyzny będzie
prostszy – w trzecim przypadku nie będzie już opozycji dwóch form: /mi/
i /mnie/, forma /mi/ będzie jednoznaczna, wyspecjalizowana w funkcji
celownika, a zakres wielofunkcyjnego /mnie/ trochę się zmniejszy. Z
punktu widzenia ekonomii języka proces, o którym tu mowa, jest więc
korzystny.
Inną rzeczą są przyzwyczajenia mówiących. Mnie osobiście inicjalne /mi/
razi, powiedziałbym: „Mnie się ono nie podoba” (nie „Mi się nie
podoba”), ale zauważyłem, że nawet osoby sprawne językowo i
komunikacyjnie mają już inicjalne /mi/ w swoim idiolekcie.
Analogiczny proces nie objął na razie zaimków /tobie/ i /ci/. Może
wynika to stąd, że /tobie/ poza celownikiem występuje tylko w
miejscowniku, więc nie jest tak wielofunkcyjne jak /mnie/. Może też
stąd, że inicjalne /mnie/ (czyli dziś coraz częściej /mi/) jest dużo
częstsze, zwłaszcza w języku mówionym, niż inicjalne /tobie/ (na
szczęście jeszcze nie /ci/).
Żeby sprawa była na koniec jasna, dodaję: „Mi się tak wydaje...” to
wciąż nie najlepsza polszczyzna.
— Mirosław Bańko, PWN
W dniu 2012-01-31 18:53, Piotr W. Fuglewicz pisze:
> Zaimek /ja/ ma dwie formy celownika: akcentowaną /mnie/ i nie
> akcentowaną /mi/. Na początku zdania używa się tylko tej pierwszej,
> np.: „Mnie to daj” (ale „Daj mi to”). Formy /mi/ można też użyć na
> początku zdania składowego, po spójniku, jeśli pada na niego akcent:
> „Robię tak, jak mi się podoba”.
> To samo dotyczy kilku innych par form zaimkowych: „Nie widzę go”, ale
> „Jego nie widzę” (także „Widzę jego, a nie ją”); „Dużo ci
> zawdzięczam”, ale „Tobie wszystko zawdzięczam”. We wszystkich
> cytowanych przykładach form krótszych używa się w pozycji nie
> akcentowanej, form dłuższych – tylko wtedy, gdy są pod akcentem.
>
> — Mirosław Bańko, PWN
>
>
>
> W dniu 2012-01-31 17:33, adydlapti pisze:
>> W pewnych kontekstach mnie (kogo-co) oraz mnie (komu-czemu) rzeczywiście są to różne słowa, mimo że brzmią tak samo, niemniej
>>
>> "podoba mi się"
>>
>> ale jednocześnie
>>
>> "mnie się podoba" - np. gdy rozmawiam z kimś, komu akurat jakiś przedmiot się nie podoba (w tym kontekście dla mnie nigdy: "mi się podoba")
>>
>> /ady
>>
>> -----Original Message-----
>> From: Grzes Plucinski ####@####.####
>> Sent: Tuesday, January 31, 2012 5:17 PM
>> ####@####.####
>> Subject: Re: [st-pti] mi i mnie
>>
>> Andrzeju
>>
>> "Mi" i "Mnie" to zupełnie różne słowa - znaczeniowo
>>
>> mi się należy
>> ale
>> mnie nie widać (to jest wtedy kiedy ktoś inny nie ja mnie nie widzi)
>>
>>
>>
>>
>> często robiony błąd to powiedzenie:
>> "mnie nie działą"
>> - wybacz, ale to nie jest po polsku
>>
>>
>>
>> przez takie mylenie tych słów dochodzi
>> do śmiesznostek typu
>> "daj mnie ... " zupełnie jakbym chciał żeby ktoś dał mnie komuś
>> zamiast poprawnego
>> "daj mi ....."
>>
>> itd.
>>
>>
>>
>> W dniu 2012-01-31 16:53, adydlapti pisze:
>>> "Komu działa temu działa. Mi nie działa." -- właśnie przed chwila spotkałem takie zdanie.
>>>
>>> Oczywiście "mi" powinno być drugoplanowe, Dopiero "mnie" jest akcentujące.
>>>
>>> Niestety coraz częściej ludzie próbują wymawiać drugoplanowe "mi", jako akcentujące. Wychodzi śmiesznie.
>>>
>>> "Ten komputer należy się MI." (to jest trudniejsze do wymówienia, a jednak ludzie coraz częściej wolą tak własnie powiedzieć -- akcentując mi).
>>>
>>> ady
>>>
>>>
>>> ---
>>> ST-PTI. Lista dyskusyjna Sekcji Terminologicznej PTI.
>>> Archiwum publiczne listy:http://lists.tldp.org/go.to?list=st-pti
>>> ---
>>>
>>>
